Blog

Στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος
το  περφόρμανς της Χριστίνας Γεωργίου, βασισμένο στο ποίημα «Η κούκλα» της Δάφνης Νικήτα, με μουσική του Νικόλα Μελή.

Δελτίο τύπου

Παρασκευή 28 Σεμπτεμβρίου 2012, ώρα 8.30 μμ

H συνάντηση των Δάφνη Νικήτα, Χριστίνα Γεωργίου και Νικόλα Μελή στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΔΙΑΤΟΠΟΣ αφορά την πραγματοποίηση ενός περφόρμανς διεπιστημονικού χαρακτήρα όπου η ποίηση, τα εικαστικά, το performance art και η μουσική συνυπάρχουν και άλλοτε παρεμβαίνουν το ένα στο άλλο μέσω μιας ζωντανής επιτέλεσης. Η αφετηρία της δράσης είναι ο λόγος και η ποίηση που μεταμορφώνοται σε εικόνες μέσα από το σώμα και την αντίληψη κάποιου άλλου δημιουργού. Η μουσική και ο ήχος λειτουργούν παράλληλα με τη δράση, εμπνευσμένη ταυτόχρονα από τον λόγο και το σώμα. Έτσι η εικόνα, ο ήχος και ο λόγος λειτουργούν σαν ενότητα, παρακινώντας τον θεατή να συνυπάρξει στον χωροχρόνο της και στα πολυεπίπεδά της.

Το περφόρμανς της Χριστίνας Γεωργίου αναμιγνύει στοιχεία performance art και εικαστικής εγκατάστασης μαζί με τη μουσική και την ποίηση, για να ενορχηστρώσει μια διεπιστημονική μορφή. Διερευνά τις διασταυρώσεις μεταξύ της εικαστικής και παραστατικής τέχνης, ενώ χρησιμοποιεί τη δράση, τη μουσική, και την ποίηση σε μορφή γραπτού κειμένου και μέσω του ήχου της φωνής. Η πραγματο-ποίηση του λόγου συμβαίνει παράλληλα με μία ζωντανή κατάσταση η οποία συγχωνεύει διάφορα επίπεδα – το αισθητικό, το εννοιολογικό, και το βιωματικό, και ξεδιπλώνεται μέσα από μία φυσική, οπτική και ακουστική συνύπαρξη.

Οι υπερρεαλιστικές εικόνες και τα έντονα συναισθήματα που ξετυλίγονται μέσα από το ποίημα της Δάφνης Νικήτα «Η Κούκλα», ενσωματώνονται στη ζωντανή δράση μέσα από ένα αφηρημένο και σουρρεαλιστικό τρόπο, μετασχηματίζοντας έτσι τον χωροχρόνο του και επεκτείνοντας την ερμηνεία του. Η μουσική από τον Νικόλα Μελή είναι μια σύγχρονη σύνθεση με αυτοσχεδιαστικά στοιχεία, εκτελεσμένη από τον ίδιο. Η δράση της Χριστίνας Γεωργίου θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό χωρίς να προηγηθεί κάποια πρόβα εφόσον πρόκειται για ένα εικαστικό περφόρμανς,την Παρασκευή 28 Σεμπτεμβρίου 2012, ώρα 8.30 μμ

Βιογραφικά συντελεστώνΗ Δάφνη Νικήτα γεννήθηκε στη Λευκωσία.  Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο University of Kent at Canterbury (BA with honors) και στο Goldsmiths´s College, University of London (MA).  Από το Μάρτιο του 2001 διευθύνει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος. Έχει δημοσιεύσει τρεις ποιητικές συλλογές. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού για την ποίηση και τον δοκιμιακό λόγο e-poema (www.e-poema.eu). Το 2009 προσκλήθηκε και πήρε μέρος με ποίηση στη δράση “Making Words”, η οποία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της 53ης Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας. Τον Σεπτέμβριο του 2009 το πρότζεκτ “Making Words” (με διαφοροποιημένες δράσεις), προσκλήθηκε και παρουσιάστηκε στη Διεθνή Μπιενάλε Θεσσαλονίκης 2009 όπου η Δάφνη Νικήτα απήγγειλε ποιήματά της κατά τη διάρκεια περφόρμανς σε συνεργασία με την χορογράφο-χορεύτρια Αλεξάνδρα Βάγιερσταλ. www.diatopos.com

Η Χριστίνα Γεωργίου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Είναι performance artist, με υπόβαθρο τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Αποφοίτησε με Bachelor degree in Fine Art από το Kingston University London το 2007 και με Master’s degree in Live Art and Performance Studies από την Ακαδημία Θεάτρου του Ελσίνκι το 2011. Έχει παρουσιάσει έργα της σε διεθνείς μπιενάλε, εκθέσεις και φεστιβάλ σε Ευρώπη και Νότιο Αμερική. Μερικές από τις εμφανίσεις της περιλαμβάνουν την 3^η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης το 2011, και τη 2^η Παγκόσμια Μπιενάλε Μόσχας για Νέους το 2010, μεταξύ άλλων. Το 2012 βραβεύτηκε με Special Prize για το performance έργο της «Αιώνια Επιστροφή» – «Eternal Return» στον παγκόσμιο διαγωνισμό Arte Laguna που πραγματοποιήθηκε στην Arsenale της Βενετίας. Η δουλειά της περιλαμβάνει performance, μουσική και πρακτικές εικαστικών τεχνών, ενώ αναμιγνύει προοπτικές και στοιχεία από performance art, body art, εικαστική εγκατάσταση, ζωγραφική, video art, φωτογραφία και φωνητική τέχνη. Επίσης επικεντρώνεται στο σώμα και το διερευνά ως θέμα και ύλη, εικόνα και οργανισμό, αντικείμενο και γλυπτό, ενώ την ενδιαφέρει η θεώρησή του ως μια συμβολική και μεταφορική οντότητα. www.christinageorgiou.com

Ο Νικόλας Μελής γεννήθηκε στη Λάρνακα. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας έλαβε μαθήματα πιάνου από τον Γιώργο Αρβανιτάκη και την Ελένη Γεράνη. Στην ηλικία των 16 ετών παίρνει το Δίπλωμα Σολίστ Πιάνου summa cum laude από το Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου στη Λάρνακα. Σπούδασε Piano Performance (ΒΑ & ΜΑ) με καθηγητή το Markus Tomas στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Θεάτρου «Felix Mendelssohn Bartholdy» στη Λειψία της Γερμανίας. Σπούδασε επίσης Contemporary Improvisation (ΜΑ) με καθηγητές τον Janosch Wozniak, Tilo Augsten και Peter Jarschow. Εκπροσώπησε την Κύπρο στο διεθνές φεστιβάλ μουσικής «Steinway for young pianists», στο Αμβούργο της Γερμανίας το 1999. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένου ενός «Grand Prix», το 1ο βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό πιάνου για νέους μουσικούς της H.O.N στην Αθήνα και Special Prize στον 1ο διεθνή διαγωνισμό πιάνου E.P.T.A. στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας. Υπήρξε σολίστ σε κονσέρτα που πραγματοποιήθηκαν στην Αγγλία, Γερμανία, Ελλάδα, Κύπρο, Κροατία, Βουλγαρία και Φινλανδία. Από το 2011 συνεργάζεται με την performance artist Χριστίνα Γεωργίου για την πραγματοποίηση performance και άλλων διεπιστημονικών project που συγχωνεύουν τη μουσική σαν εκτέλεση και σαν σύνθεση. www.nicolasmelis.com

Δάφνη Νικήτα
Η κούκλα

Βλέπω τα λεπτά της πόδια
να κρέμονται από το ράφι
το δέρμα της είναι πράσινο
-δεν θυμάμαι αν σου είπα πως σ’ αγαπώ-
τα δάκτυλα της κόκκαλα μυτερά
μα τα χείλη της σαν αίμα
αφήνουν τη μέρα να τρέχει
σαν καπνός μέχρι να φτάσει
νύχτα πια στο πλάι μου
-μα αφού σου το είπα πως σ’ αγαπώ-
είναι όμορφη σαν παιδί που στο χέρι έχει κλωστή
με μια καρδιά στο τέλος
και καθώς φυσάει ο άνεμος αυτή φεύγει ψηλά
-προσευχή σε ουρανό-
τη βλέπω να τρέμει
σηκώνω το βλέμμα να την αγγίξω
την κρύβουν όμως τα σύννεφα που γεννάει ο νους
όταν το φιλί σπάει με δύναμη στο πάτωμα
και οι ανάσες μιας αιμάτινης νύχτας παγώνουν και καίνε
χαράζοντας τα κρυστάλλινα πρόσωπα
βλέπω τον έρωτα σου να τρέχει από τα μάτια σου
σαν προσευχή που φεύγει ψηλά
και πίσω της αφήνει λέξεις που μου χαιδεύουν τα δάκτυλα
μ’ αγκαλιάζουν σφικτά
μέχρι να πονέσω
μέχρι να πω
πως σ’ αγαπώ
ξανά και ξανά
μέχρι να γεμίσει το δωμάτιο
με κόκκαλα μυτερά
σαν λευκά σύννεφα
μέχρι να τη δω και πάλι απέναντι μου
να χαμογελάει και από
τα κόκκινα χείλη να γεννιέται
ολόκληρο και πάλι
το φιλί