Blog

Antonis Tziarrides, Stories of snails, 3-29 March 2017

Δελτίο τύπου

 

Αν ήμουν κάποιος άλλος, σ’ όλους πολύ θα άρεσα.
Όμως είμαι εγώ, ας έχετε υπομονή!

Φερνάντο Πεσσόα [1]

Στο νέο εικαστικό εγχείρημα του Αντώνη Τζιαρρίδη ο άνθρωπος φέρει τις ψηφίδες της ταυτότητάς του όπως το σαλιγκάρι κουβαλά τον οίκο του. Η ταυτότητα εικονίζεται ως βάρος που πιέζει, αλλά συγχρόνως, ως πλούσια και ετερόκλητη συγκομιδή, παρέχει στον άνθρωπο ψυχικό και πνευματικό περιεχόμενο. Δεν πορευόμαστε μέσα στο χρόνο αβρόχοις ποσί, συσσωρεύουμε στρώματα μνήμης και λήθης, αισθήματα, κατακτήσεις και απώλειες, τα οποία συνιστούν τη συνεχώς διαμορφούμενη ταυτότητά μας. Αυτή η δυναμική σύνθεση της ταυτότητας αποδίδεται από τον Τζιαρρίδη με τη χρήση ποικιλόμορφων υλικών που εναποτίθενται σε πρόσωπα, δίδοντάς τους την ιστορικότητα που χαρακτηρίζει τον καθένα μας. Δεν είμαστε χθεσινοί∙ έχουμε μια πορεία, και αυτή ακριβώς η πορεία είναι το ιδιωτικό μας βάρος, είναι το σπίτι που καβαλούμε στους ώμους καθώς οδεύουμε από την μήτρα προς τη γη. Είναι η ήττα μας έναντι του χρόνου, είναι η νίκη μας έναντι της φθοράς. Ο καλλιτέχνης με φιλοπαίγμονα διάθεση θίγει μείζονα ζητήματα του βίου, καλώντας μας να τα προσεγγίσουμε με τρόπο δημιουργικό και ευοίωνο. Η συσσώρευση των υλικών του χρόνου, αφενός μας βαραίνει, αφετέρου όμως, μας προσφέρει τη θέση μας στον κόσμο. Δεν είμαστε ανώνυμη λεία στα δόντια του χρόνου. Είμαστε εμείς- με όνομα και επίθετο- και είμαστε ωραίοι, αντιφατικοί και εφήμεροι.

Επιμέλεια έκθεσης Δάφνη Νικήτα, ιστορικός τέχνης.

[1] Από ποίημα του ετερώνυμου Άλβαρο ντε Κάμπος, μετάφραση Γιάννης Σουλιώτης.